Berichten

Vuurtje

Zul je net zien, Lorens het land uit, mistig, koud en nat hout. Nu moet ik, Joke, het vuur zien aan te krijgen en niet onbelangrijk: aan te houden. Normaal gesproken brandt het snel, trekt de kachelpijp goed en hoef je maar één keer in een uur een blok hout erbij te gooien. Nu niets van dat alles, wat een gedoe, de temperatuur in huis daalt met het uur. Dan heb je de neiging het bijltje er letterlijk en figuurlijk bij neer te gooien. In Nederland is een draai aan de knop zo makkelijk gedaan. Na een heleboel instructiefilmpjes op internet over de Zwitserse methode, die bij mij niet werkt, toch maar weer van onder af aan beginnen. Een les om het geloofsvuurtje brandend te houden, wat ben ik zwak en wat moet ik telkens weer terug naar de Bron! Het vuur brandt, het huis is warm. Buiten prachtige rijp aan de bomen, dagen lang. Toen het begon te dooien klonk het alsof het regende. De rijp viel op de grond en het leek alsof het gesneeuwd had. Sprookjesachtig.

Bartel vierde zijn verjaardag, veertien jaar alweer, met pannenkoeken, taart en cadeautjes. Hij kan na een half jaar stilstand weer verder met pianoles. Voor zijn juf, die helaas onverwacht overleden was, is een vervanger gevonden.

De kinderclub werd in januari door 3 meisjes en 3 jongens bezocht. Een leuk koppeltje bij elkaar. Net als Jaïrus moeten wij ook leren vertrouwen op dat wat God zegt, zal gebeuren op Zijn tijd. Geduldig zijn en volhouden in gebed, een levensles! De jongens willen de volgende keer weer komen, maar dan moeten we wel weer Boom boom balloon meebrengen. Deze jongens houden van actie! En op advies van de jongens uit mijn oude Nederlandse groep, nu groep 8, gaan we zagen en timmeren.

De dag na de club waren we na de kerkdienst uitgenodigd om voor de kerkenraad te vertellen wat ons beweegt om kinderevangelisatiewerk in Mikebuda te doen. Ze lieten ons na afloop weten volledig achter dit werk te staan en het te ondersteunen waar nodig blijkt. Daar zijn we heel dankbaar voor.

Heeft u het gezien? De reisspecial als bijlage bij de Gezinsgids nr. 17 met daarin 8 pagina’s over Hongarije Holidays. In het volgende nummer staat het verslag van het bezoek dat de Gezinsgids bracht aan de kinderclub in Mikebuda op 5 oktober 2019.

Onder de indruk van 6 damherten die niet verder op de vlucht konden door een omheining en dus vlak voor mijn auto de koers verlegden, moest ik zelf ineens stoppen omdat een omgewaaide boom de weg versperde. Op de heenweg lag die er nog niet. Omdat het een behoorlijk eind achteruitrijden zou betekenen besloot ik de boom opzij te trekken. Oude dode takken braken zo af, maar de wortels moesten toch iets uitgegraven worden. Er ligt een schep in de auto, eigenlijk voor het geval we vast komen te zitten in de modder, maar nu kwam hij ook goed van pas. Nog even de boom opzij leggen en weer verder op weg naar huis.

Dat sjouwen van takken en hout is niet zo makkelijk op het moment. Met het vullen van het houthok was ik wat te enthousiast bezig geweest, het moest namelijk af, maar daardoor is mijn arm overbelast geraakt. Dat duurde al weken, daarom toch maar naar laten kijken. Nu moet ik naar therapie. Hoe dat werkt? Daar kom je vanzelf achter, ook al spreek je geen woord Hongaars. Een afsprakenlijstje en jezelf melden bij de balie, dan wijst alles zich vanzelf. Dat betekent 15 keer 20 minuten massage van de onderarmen, 15 minuten elektrotherapie en 20 minuten zwemmen in een thermaal bad. Dat was niet wat ik mij bij fysiotherapie voorstelde, maar ik begin wel iets te begrijpen van de Hongaarse liefde voor warmwaterbaden. Nu eerst de les voorbereiden voor de volgende club over Echte Liefde, 15 februari, een dag na Valentijn.

Loslaten…

Naar de dokter

Na een ruime week griep met hoge koorts wilde de energie bij Bartel maar niet terugkomen. Toch een beetje schoolziek erbij? Voor de zekerheid een afspraak bij de dokter gemaakt. Best spannend, in Nederland hebben wij een fijne huisarts, maar hier is het nog maar afwachten. Even terugvliegen voor een consult is er niet bij. In ieder geval sprak deze arts ook Engels. Tussen 4 en 5 uur ’s middags moesten wij in de wachtruimte gaan zitten en daar begon het … wachten. Alle jonge kinderen mochten eerst, ook als ze later waren gekomen, daarna waren wij pas aan de beurt. Een vriendelijke, goed verstaanbare dokter, die met Bartel vrij vlot in het Hongaars overging, had snel zijn vertrouwen gewonnen. Bartel mocht na onderzoek de rest van de week thuisblijven en moest rust nemen.
Bartel vond dat een prima voorschrift. Hij kreeg een briefje met stempel mee om op school in te leveren als bewijs dat hij geoorloofd afwezig was geweest. Na betaling van 2000 Forint konden we gaan. Bartel vermaakte zich daarna o.a. met het in elkaar zetten en decoreren van een koekhuis.

Excursies

Leuk! Met school gaan schaatsen in Budapest en na afloop eten bij de McDonald’s. Een grote bus verschijnt en zonder dat er leerkrachten bij zijn stappen de kinderen in. Oef, gaat dit wel goed? In gedachten loop ik zelf als juf de kinderen te tellen om te controleren of iedereen er wel is. Gelukkig, er verschijnt toch nog leiding. Best een lastig moment om je kind op deze manier mee te geven, ook als hij al 13 jaar is. Maar, voor zulke ouders staat er een webcam bij de ijsbaan. Toch even kijken of zoonlief het schaatsen nog niet verleerd is. Helaas is het te donker om personen goed te kunnen zien, maar wat een grote baan!

De andere excursie, op zaterdag, gaat per trein. In Szeged gaat groep 6a naar een theatervoorstelling genaamd “Ergens in Europa” en en passant worden de bibliotheek en de Dom bezocht.

Thuiswerken en de kapper

Heerlijk is het dat Lorens nu afwisselend een week in Nederland en een week in Hongarije werkt. In de woonkamer in Cegléd is daarvoor een derde werkplek ingericht. Wie na negen uur ’s avonds nog achter een laptop moet, zal in de keuken moeten gaan zitten, omdat Bartels hoogslaper in de woonkamer staat. Omdat het werkblad een week later opgehaald kon worden combineerden we dat met een bezoekje aan een, schrik niet, coffeeshop. In Hongarije is het heel gewoon om buitenshuis koffie te drinken.

Het moest een keer gebeuren; naar de kapper. Oké, het knippen was goed gegaan, zowel bij Bartel als bij mij, maar hoe maak je de volgende keer duidelijk welk kleurtje erin moet? Of toch maar grijs laten worden? Eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en met een kleurnummer naar de kapper. Laat zij nou toch een heel ander nummer bedenken bij mijn haar, nou proberen dan maar. Toen ze de handdoek wegtrok zei ze: “Oh, gelukkig geen paars.” De volgende keer mag ze krullen proberen te maken.

Zomerkamp en kinderclub

Heel blij zijn we met de toegezegde hulp vanuit VISZ (Hongaarse tak van het IKEG) voor het opzetten van een vakantiebijbelweek in Mikebuda. Zodra het programmaboekje klaarligt kunnen we gaan kijken wat in Mikebuda haalbaar is. Het thema is al wel bekend: Nomaden.

Er is al wel weer een kinderclub geweest met als Centrale Waarheid: “De Heere Jezus was ook kind, maar Hij zondigde niet”. Even was het spannend of de middag wel door kon gaan, omdat de geplande vertaalster niet kon. Ook dat mochten we loslaten en overlaten aan de Heere God. Er bood zich iemand anders aan. Tijdens het uitnodigen van de kinderen merkten we dat sommigen niet zullen komen zodra ze horen dat er uit de Bijbel verteld wordt. Andere kinderen willen wel graag komen, maar hebben ook al paardrijles of moeten voetballen. Het bekende drietal was er in ieder geval wel. Er werd weer aandachtig geluisterd, ook door de tolk die soms zelf vergat dat ze ook nog moest vertalen voor de kinderen. In de vertelling over de 12- jarige Jezus in de tempel, hoorden we hoe we soms eigen verlangens moeten loslaten om gehoorzaam te zijn in het volgen van Jezus.

Alarm, club